دکتر علیمحمد کاردان علاوه بر نقش فعال در تدریس و پژوهش، در مديريت امور دانشگاه نيز مشاركت داشتند؛ از جمله تا سال 1341 مديريت دروس موسسه مطالعات و تحقيقات اجتماعي، از سال 1341 تا 1348 رياست ادارهي كل آموزش دانشگاه تهران و از سال 1348 تا 1356 نيز رياست نخستين دانشكده علوم تربيتي كشور را كه در دانشگاه تهران داير شده بود برعهده داشتند.
پس از انقلاب، استاد مدیریت موسسه روانشناسی دانشگاه تهران را برعهده گرفتند و از 1363 تا 1376 به این مهم همت ورزیدند. استاد در سال 1369 به عضویت پیوسته فرهنگستان علوم مفتخر شدند و همچنین مدیر گروه علوم تربیتی سازمان تهیه و تدوین کتب درسی دانشگاهی، عضو شورای پژوهشی پژوهشگاه علوم انسانی و عضو هیئت ممیزه دانشگاه تهران بودند و در انجمنهاي علمي مختلف حضور داشته و در دورهاي رياست انجمن روانشناسي اجتماعي را بر عهده داشتند.
داشتن سمتهایی نظیر سمتهای فوق زمانی ارزشمند است که در پس آن فلسفهای برای عمل، ارزشهایی برای اتکا، نظریهای عملی برای پایبندی به آن وجود داشته باشد. نگاه دکتر علیمحمد کاردان به پستها، مسئولیتها و مقامات خود آنچنان بود که تعهد ایشان در حیطههای فوقالذکر را نشان میداد.
کارنامهي استاد پر از ترجمههای ماندگار در حوزهي فلسفه، تعلیم و تربیت، آموزش و پرورش، روش تحقیق و روانشناسی اجتماعی است كه در اين ميان ترجمهي شيواي روانشناسي اجتماعي نوشتهي اتوكلاين برگ بيش از همه براي دانشجويان و دانشآموختگان روانشناسي آشناست. همچنين در كارنامهي استاد حدود 100 مقاله و چهار تألیف به زبانهای فارسی و فرانسه وجود دارد. برخی از آثار استاد از این قرارند:
· سیر آراء تربیتی در غرب، انتشارات سمت، 1381.
· L'Organization scolaire en Iran, histoire et perspective, these de doctorat, Faculte des letters, Universite de Geneve, Imperimerie Reggioni et Jaccoud, 1957.
· طرح اصلاح فرهنگ فرانسه، پل لانژون و هانری والون، انتشارات وزارت فرهنگ، چاپ اول 1337.
· تحولات روانی دورهی نوجوانی، مجله سخن، ش 9، 1337
· ویژگیهای اخلاقی و شخصیت پژوهشگری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران 26، آذرماه 1381.
و نهایتاً پس از سال ها تلاش در عرصه علم و فرهنگ، در زمستان سال1386 دیار باقی را وداع گفتند.روحش شاد و یادش گرامی باد.
نظرات شما عزیزان: